Wanneer je gaat scheiden, ga je misschien wel door de meest zware periode uit je leven. Het beeld van de toekomst zoals je die voor ogen had, blijkt anders dan gehoopt en gedacht. Je leven verandert in een emotionele achtbaan vol verdriet, vragen en onzekerheden. Praktische zaken moeten worden geregeld binnen een emotioneel heftige periode. En hoe moet het nu verder met de kinderen?

Graag zou je samen afspraken willen maken en stappen vooruit willen zetten. Maar in plaats daarvan heb je het gevoel alleen maar verder van elkaar verwijderd te raken. En dit bemoeilijkt het mediationtraject of maakt deze zelfs onmogelijk. Want hoe moet je nu praktische zaken regelen voor een nieuwe toekomst wanneer je je daar helemaal niet toe in staat voelt.

 

Geef elkaar de ruimte

Scheiden is afscheid nemen. Afscheid nemen van een deel van je leven. Het is een proces waar alle betrokkenen doorheen moeten, ieder in een eigen tempo. En dat kost tijd. Wanneer partners voor het eerst bij mij aan de mediationtafel zitten, zie ik regelmatig dat ze zich niet in dezelfde fase van deze verwerking bevinden. De ene partner geeft aan dat de scheidingsmelding als een donderslag bij heldere hemel is gekomen, terwijl de ander aangeeft dat een echtscheiding tijdens het moeizame huwelijk al veel vaker ter sprake is gekomen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat in dit geval de weg naar acceptatie voor de één veel verder weg is dan voor de ander. Het is belangrijk dat partners zich hiervan niet alleen bewust zijn, maar elkaar ook de nodige ruimte geven deze gevoelens bespreekbaar te maken. Een gevoel van niet erkend worden in je boosheid, angst en verdriet roept vaak veel weerstand op en staat het maken van afspraken voor de toekomst in de weg. Als mediator probeer ik bij te dragen aan een goede balans tussen deze emotionele- en praktische zaken. Het doel is natuurlijk om het traject samen door te komen en te komen tot goede duurzame afspraken die uiteindelijk voor beiden goed voelen.

 

Roep tijdig hulp in

Wanneer je er samen niet uitkomt is het van belang tijdig de hulp in te roepen van een professional. Dit kan een mediator zijn gespecialiseerd in echtscheiding, of een advocaat die echtscheidingen op samenspraak doet (samen één advocaat). Regelmatig krijg ik partners aan tafel waarbij de onderlinge verstandhouding dusdanig is verstoord, dat het niet meer lukt om nog samen te werken. Dit zie je met name bij partners die al enige tijd zijn verwikkeld in een procedure bij de rechtbank. Het is voor partners vaak moeilijk om uit deze ‘vechtscheidingsmodus’ te komen. Ogenschijnlijke kleine zaken kunnen er dan voor zorgen dat partners weer lijnrecht tegenover elkaar komen te staan. En dit is iets wat je, zeker wanneer je samen ouders bent, eigenlijk altijd wil voorkomen.

 

Een goed signaal naar de kinderen

Gelukkig zijn ouders het hierover vrijwel altijd eens: ze willen de kinderen niet onnodig belasten met de echtscheiding en de gevolgen ervan. Toch zie ik regelmatig dat dit maar moeilijk lukt. In plaats van afspraken te maken voor de toekomst is de aandacht gericht op de onderlinge spanningen en frustraties, welke altijd hun weerslag op de kinderen hebben. Op die momenten probeer ik altijd de focus te verleggen naar hetgeen de ouders bindt, namelijk de kinderen. ‘Hoe hopen jullie dat de kinderen over een aantal jaar terug kijken op deze heftige periode? En: ‘wat zouden jullie kinderen zeggen als ik vraag hoe goed het jullie is gelukt om de echtscheiding samen te regelen?’ Dit zijn vragen die ik ouders regelmatig stel. Ze zorgen voor een bewustwording bij de ouders en geeft ze de mogelijkheid om wat objectiever te kijken naar hoe het maken van de afspraken verloopt en wat nu daadwerkelijk in het belang is van de kinderen. Tevens kan het helpen om je partner niet langer te zien als (ex)partner maar wel als ouder van je kinderen. Wanneer dit lukt verdwijnen de emoties meer naar de achtergrond, waardoor het maken van afspraken beter lukt. Bovendien geef je wanneer je respectvol met elkaar omgaat een goed signaal af naar de kinderen. Je kunt samen een betere basis leggen voor een nieuwe toekomst. Een toekomst waarbinnen jullie samen verder moeten als ouders van jullie kinderen.